طرح پژوهشی سالهای 2006- 2007 در قالبهای مختلف تجربی

 II‌ بدون سایه


نام فرایند: آواز به مثابه خاستگاه‌


ناظر پژوهش:   شَمال امین

ناظر صدا و آواز:   نیگار حَسیب

گروه آزمایشگاه تئاتر لالِش (Lalish Theatre Labor) به واسطه ي طرح پژوهشی «بدون سایه» (2006- 2007) و متعاقباً تحقیق «آواز به مثابه خاستگاه» تلاش حود را در حوزه ی اجرا صرف کاوش باستان شناسانه ی  صدای (voices) انسان، خاستگاههای فردی و فرهنگی آن و تأثیر بلاواسطه اش می کند که امروزه عموماً به دست فراموشی سپرده شده است.

نیگار حسیب و شَمال امین در جستجوی زبانی اصیل، پیوند دهنده و هنری اند که از حیطه نمادهای رایج زبانی خارج است. این زبان بدیع غیر زبانشناختی در بردارنده ی سیلابها، آواها، آهنگهای کلام و شاید دیگر اصوات کلامی است که برآمده از فرهنگهای مختلف است و در کل به یک شیوه ی جدید ارتباطی در حوزه ی اجرا می انجامد.

شَمال امین به حق دوره ی اخیر کار آزمایشگاه تئاتر لالِش را «بیداری از آئین انتزاعی» نامیده است: «کار ما خلق فضایی روان است که در آن اصوات و آوازها مسرت بخش اند.صدا شبیه کُنشی می شود که امکان کشف چیزی تازه را به فرد می دهد.»
از این رو،  حساب این زبان بدیع غیر زبانشناختی در کار اجرایی آزمایشگاه تئاتر لالِش اساساً از زبان به اصطلاح هنری تئاتر دنیا، که در اصل مستقیماً با بازنمایی، اشیاء، موضوع و داستان سروکار دارد، جداست.

مرجع آزمایشگاه تئاتر لالِش آئین است. اما در آنجا به تلفیق فرمهای مختلف آئینی فرهنگهای متفاوت نمی پردازند بلکه با ظرافتهای انرژی ، و بدین ترتیب، با آفریدن بدنی حاضر در مکان و زمان سروکار دارند.


برگردان از انگليسي
علي ظفرقهرماني نژاد